من چیزهای بسیار خوبی درباره فیلم تلقین شنیدم، از جمله از خواهرم که گفت این یکی از هوشمندانه ترین و بهترین فیلم هایی است که دیده است. بعد از اینکه خودم آن را دیدم، فکر کردم فیلم خوبی است، اما نه به آن خوبی که تصور می‌کردم. از بین فیلم‌های کریستوفر نولان که دیده‌ام، Inception به اندازه Memento و The Prestige من را شگفت‌زده نکرده است و یکی از کمترین علاقه‌مندی‌های من در بین فیلم‌های او تاکنون بوده است. یعنی فیلم بد است؟ نه، من فقط می‌گویم که فکر نمی‌کنم آنطور که شنیده‌ام مردم می‌گویند بهترین نولان باشد.
مشکل اصلی من با فیلم تلقین عدم وابستگی عاطفی بود، من کاملاً هر کسی را که بگوید از نظر احساسی سرد است درک می کنم. به خصوص در شخصیت ها، آنها به خوبی نوشته شده و بازی می کنند، اما کار زیادی انجام نشده است که ما با آنها و گرفتاری های آنها همدلی کنیم. من ایده داستان را دوست داشتم، هوشمندانه و تا حدودی اصلی بود و بسیار متقاعدکننده و جذاب شروع شد، اما با پیشرفت فیلم، نسبتاً پیچیده می‌شود و متوجه شدم که کمی علاقه‌ام را از دست داده‌ام. همچنین، سرعت نابرابر است، با سردتر شدن شخصیت‌ها و پیچیده‌تر شدن داستان، فیلم واقعاً شروع به کشیده شدن می‌کند تا جایی که خوشبختانه فیلم به پایان می‌رسد.
شروع به کار علیرغم این ایرادات دارای چندین نقطه قوت است، به خصوص ارزش های تولیدی که به زیبایی ساخته شده اند، سکانس ها و جلوه های رویایی و کارگردانی عالی نولان. موسیقی هانس زیمر نیز فوق‌العاده خوب است، در حالی که قدرتمند و آزاردهنده آن به ندرت غالب می‌شود، در حالی که دیالوگ در کل هوشمندانه و قابل تامل است. بازی در کل بسیار خوب است، هم لئوناردو دی کاپریو، با شخصیتی سرسخت تر که حتی بیشتر رشد کرده است، و هم الن پیج بازی های قوی ای ارائه می دهد و در حالی که از ماریون کوتیار کم استفاده می شود، او نیز بسیار خوب است و کیلین مورفی فکر می کنم بهترین بازی مکمل را ارائه می دهد. چون او فوق العاده است.